മഹാമൗനം

**മഹാമൗനം**

 പിന്നിടുന്നോരാ

അഗാത ഗർത്തത്തിങ്കലെൻ

സ്വരവീചികൾ തല്ലിതകർന്നീടവേ

മഹാ മൗനത്തിൻ  കനത്തൊരു

കമ്പിളിയിൽ  എന്നെ ഒളിപ്പിച്ചിടുന്നു.

ചീവീടുകൾ ചേക്കേറിയ  ഗുഹാമുഖത്തിൽ

പൊലിഞ്ഞീടുന്നോരോ രാഗവും താളവും

മധുവായി നിറഞ്ഞിരുന്ന സംഗീതവും

മധുരമായി  തുടികൊട്ടിയ ലാളനയും

സോമത്തിൻ ലഹരി പൂത്ത താളത്തിൽ

അലിഞ്ഞലിഞ്ഞു മായവേ...

കർണ്ണഭാരമഴിച്ചു   വച്ചു ഞാനീ

മഹാ മൗനത്തിൻ നഗ്നതയിൽ

ഉരുകവേ, അന്തിവെട്ടതിരിനാളം

അവസാനതുള്ളിയും നക്കിത്തുടച്ചന്ധ- കാര  പുടവ ചുറ്റി കണ്ണിറുക്കുന്നവോ 

അന്യമാകുമീ കിളിയും

കാറ്റു മൊച്ചുപോലുമിനിയില്ല

തിരയടങ്ങാമീക്കടലിലെ

നുരപൊട്ടി തകരുംപോൽ

പൊടിഞ്ഞു പോകുമോരോ

അക്ഷരങ്ങൾക്കും ഇല്ലയിനി

മധുരവും മാസ്മരികതയും

ഉപ്പു പോൽ കുറുക്കിയ സ്വരാക്ഷര

പളുങ്കു മണികൾ കോർത്തു വച്ചു

കാച്ചിയെടുക്കും  വാക്കുകൾ

നൊമ്പരമായി  ഉയിർ കൊള്ളുന്നു

അലകടൽ മടുക്കാതെ കരയെ പുൽകുമീസായംസന്ധ്യയിൽ

ശാന്തത നിറഞ്ഞുൾക്കടൽ തീർക്കും നേർരേഖയിൽ

അനന്തമജ്ഞാന ചക്രവാള വർണ്ണരാജിയിൽ സംഗമിച്ചീടുന്നു

ഇരുളും വെളിച്ചവും  

നിശബ്ദതയും ഒച്ചയനക്കവും

ഒരുനേർരേഖയിലിരു വശവും

കര കടലിനോട് കലഹിച്ചും 

കടൽ ആകാശത്തോട് മൗനമായി ചൊല്ലിയതും

സ്നേഹത്തിൽ ആനന്ദം...